خـشكـی چـشـم پـشیـمان مرا دریـابـید            به غـبـاری سـر مـژگـان مرا دریـابید

من اویـسـم ز قَـرَن آمـدم آقـایم نیـست            چـشـم‌هـای تـر حـیـران مـرا دریابـیـد

كاش می‌دیدم و با گـریه‌كنان می‌گـفـتم            حـال آقــای پـریـشـانِ مــرا دریـابـیــد

می‌زنم سینه به پایِ غم‌تان تا یك روز            سیـنـۀ خـسـتـۀ سـوزان مـرا دریـابـیـد

كاش در روضه فقط جان بسپارم پیشت            كاش در كرب و بلا جان مرا دریابید

گـریـۀ مادرِ تو می‌رسد از روضۀ ما            دست‌هـا، چـاك گـریـبان مـرا دریـابید

مـادرت باز به سر می‌زند و می‌گـوید            پـسـر تـشـنه و عـریـان مـرا دریـابـید

عمّۀ كوچک تو داشت به زینب می‌گفت            زخـم‌هـای لـب مـهـمـان مـرا دریـابـید